گنجینه های مدیریت وب سایت رسمی مهندس افسریان
چندی پیش یکی از دوستانم را دیدم که مسئولیت یکی از واحدهای تولیدی یک کارخانه بزرگ را عهده دار شده بود و از من پرسید برای افزایش راندمان واحدم از کجا شروع کنم ؟ این سوال او جرقه ای در ذهنم زد که فکر می کنم بستر مناسبی برای تبادل آرا و نظرات دوستانی است که تجربه کار تولید دارند .
پیشنهاد مشخص من شناخت گلوگاهها میباشد. معمولاْ معضلاتی در سازمان وجود دارد که بر اثر سو مدیریت به وجود آمده است. رفع این معضلات و گلوگاههای کاری زحمت زیادی ندارد و تاثیر قابل توجهی هم میگذارد. ضمن اینکه نیاز به تغییرات و شوکهای سازمانی هم ندارد فقط باید در نوع نگاه به فرایند موارد زیر را در نظر داشت .
-اشتباهاتی که باید اصلاح شوند
-تولید اضافی مانند موجودی و کالاهایی که فروش نرفته و روی هم انبار میشوند
– مراحلی از فرایند کار که ضرورتی به وجود آنها نیست مثل بازرسی ها و کنترلهای غیر ضروری
-جابجایی بی مورد نیروی انسانی در سطوح سازمانی
-جابجایی های غیر ضروری مثل حمل و نقل بیهوده ی مواد و قطعات
-بایگانی و انبار کردنهای غیرضروری
-توقف و انتظار کارمندان مثل ایجاد صف
-جمع آوری و ثبت اطلاعات اضافی و تکراری
-پیچیدگی روشهای انجام کار
-کالاها و خدماتی که به نیاز مشتری پاسخ نمی گویند
-فرایند و فعالیتهای موازی دوباره کاری و تکرار
.همیشه برای حذف هزینه های اضافی باید توجه داشت که اگر کمی عمق آب دریاچه کمتر شود، مشکلات موجود ملموس تر خواهند شد.
مشکلاتی از قبیل : چیدمان نادرست کارخانه، کیفیت نا مطلوب قطعات تولیدی، طراحی نا مناسب، خرابی ماشین آلات و ….
چگونه می توان این عمق را کاهش داد؟ ؟ ؟
وجود کارگران، تجهیزات و تواید اضافی، نه تنها هزینه ها را افزایش میدهد، بلکه منجر به بروز اتلافهای مرتبه ی دوم نیز میشود. برای نمونه، وجود کارگران مازاد (به عنوان اتلاف مرحله ی اول) ، منجر به انجام کارهای غیر ضروریی میشوند که به نوبه ی خود بر میزان مصرف انرژی و مواد خام می افزایند. اتلاف ناشی از مصرف انرژی و مواد خام اضافی، یک اتلاف مرحله ی دوم محسوب میشود.
از میان تمام اتلافها بزرگترین اتلاف همانا موجودی اضافی است. وقتی موجودی اضافی داریم، باید آن را در کارخانه انبار کنیم و برای نگهداری آن مجبوریم در کارخانه انبار بسازیم و کارگرانی را برای حمل کالا به این انبارها استخدام کنیم و چه بسا مجبور شویم برای هر کارگر یک گاری حمل نیز تهیه نماییم.
همچنین در چنین انباری، به افرادی برای مدیریت موجودی و جلوگیری از زنگ زدن قطعات نیاز خواهیم داشت. هرچند با وجود آنها هم برخی از کالاها همچنان زنگ خواهند زد و خراب خواهند شد. به همین جهت افراد دیگری لازم خواهند بود تا قبل از خارج کردن کالاها از انبار، آنها را تعمیر کنند. همچنین باید کالاهای موجود در انبار به طور ادواری، انبارگردانی شوند. و این خود نیازمند کارکنانی دیگر است و وقتی موجودی به سطح معینیرسید، دیگر خرید رایانه ها برای کنترل آن ضروری به نظر خواهد رسید.
اگر نتوان موجودی را به طور کامل کنترل کرد، لاجرم کمبودها پدیدار خواهند شد. عده ای فکر میکنند این کمبودها بر اثر پایین بودن ظرفیت تولید ایجاد شده اند. در نتیجه ظرفیت تولید را افزایش میدهند و تجهیزات جدید میخرند که خرید آنها باز هم بر موجودی اضافی می افزاید.
و متاسفانه چنین چرخه خبیث اتلاف سازی، در گوشه و کنار فضاهای تولیدی مخفی شده و از دید پنهان میماند. برای جلوگیری از بروز چنین اتلافهایی فقط و فقط یک راه وجود دارد: مدیران و سرپرستان باید عمیقا درک کنند که اتلاف چیست و چرا بوجود می آید.
